Madrid. Dat is de stad van het toonaangevende en vooral immens grote Prado Museum. De stad waar het indringende Picasso-meesterwerk Guernica je tot nadenken stemt. Kortom: de stad van kunst met een hoofdletter K. Ideaal voor een stedentrip in het voor- of najaar.

Maar hoe vermaak je je buiten de musea? Een mensenbrein kan immers maar een beperkte hoeveelheid kunst per dag aan. Al kwam ik daar tamelijk hardleers achter toen ik na een ochtendbezoek aan Museo Reina Sofía voor Guernica een paar uur later als een zombie door het Prado Museum liep. Voor iemand als ik – een kunstkenner noch cultuurbarbaar – was het simpelweg teveel van het goede. Mijn hersenen snakten naar…ja naar wat eigenlijk? Naar iets niet kunstzinnigs in elk geval.

Gelukkig is er in Madrid voldoende afleiding te vinden. Shopliefhebbers komen er prima aan hun trekken, maar ik kwam even helemaal tot rust in Parque Retiro.

Vlakbij het Prado Museum is dit uitgestrekte park vooral op zondag een gezellige bedoening. Hele gezinnen komen naar het park om even aan de stad te ontsnappen, te genieten van een openluchtconcert en vooral van elkaar. Hier hoefde ik even helemaal niets, gewoon een beetje zitten en mensen kijken in het zondagmiddagzonnetje. Niets mis mee.

In een van de buitenwijken staat een Egyptische tempel, Temple de Debod. Een beetje potsierlijk, vooral als je de tempels in bijvoorbeeld Luxor van nabij hebt gezien. Maar best een leuk uitje omdat het zo vervreemdend is. En met een mooi uitzicht bovendien. Voor een nog mooier uitzicht stap je in de nabijgelegen kabelbaan Teleférico. Vanuit de gondel is het genieten van het uitzicht op de historische stad, de rozentuinen van Rosaleda, de Manzanares rivier en de dierentuin. Het fraaie licht van zonsondergang maakt het plaatje compleet.

 

In een andere buitenwijk van Madrid ligt een zes kilometer lange groene long langs de Manzanares rivier. Ooit was  dit water het visitekaartje van Madrid, maar het eindigde als een droge rivierbedding tussen twee snelwegen. De rivier verloor haar glans. Sinds kort echter stroomt er weer water in de Manzanares – dankzij een serie sluizen – en is het goed toeven langs de oevers.Er wordt geskate, gefietst en gewandeld,  maar ook gepicknickt en ontspannen. Het mooie van dit alles is dat er nog maar weinig toeristen komen en je dus kunt genieten van Madrid tussen de Madrilenen.

Het fijne aan een stad als Madrid is dat het leven zich goeddeels buitenshuis afspeelt. Ook nadat de attracties hun deuren hebben gesloten is het er goed toeven. Het klimaat nodigt uit tot een lome lange lunch op het terras en een goed glas wijn en tapas om langzaam de avond mee in te glijden. Het is een stad waar je met een goed boek uren zoet kan zijn in een park of op het terras.

Gran Via is zo’n straat waar je al wandelend maar omhoog blijft kijken naar de gevels. Prachtige gebouwen met zoveel historie dat je wilde dat de muren konden spreken. De levensader van Madrid is misschien wat van haar glorie verloren, maar is nog steeds een indrukwekkend mooie straat.

Hoewel ik met dit stuk tips heb willen geven voor Madrid buiten de musea is een bezoek aan de Spaanse hoofdstad  mijns inziens niet compleet zonder een bezoek aan een van de culturele pleisterplaatsen. Behalve Prado en Reina Sofia staat ook  Thyssen Bornemisza hoog aangeschreven. Het zijn musea met indrukwekkende collecties, zowel wat betreft kwaliteit als kwantiteit.

Mocht je slechts tijd hebben voor een museum, dan zou ik naar Reina Sofia gaan. Vanwege Guernica. De pijn en emotie spat van het doek. Bovendien heeft dit museum een  collectie die inzicht geeft in de moderne Spaanse historie. Maar het is vooral Picasso’s meesterwerk dat er voor mij bovenuit steekt. Het is een schilderij om even bij stil te staan. Letterlijk en figuurlijk.