boerenkoolmetsambal

Wie richting Latijns-Amerika koerst, komt er snel genoeg achter: het is prettig om in het Spaans iets meer te kunnen zeggen dan ‘buenos dias’ of ‘dos cervezas’. In Nederland bestaan tal van mogelijkheden om Spaans te leren. Online, op de middelbare school, tijdens een avondcursus of met privélessen. Een andere manier is om het leren van de taal te combineren met reizen. Goed voor je Spaans (ondergedompeld in een Spaanstalige wereld pik je echt meer op dan tijdens een uurtje per week in een groepsles), een goede manier om de (wijde) omgeving te verkennen en de cultuur beter te leren kennen, maar ook heel handig om vrienden te maken of reismaatjes te ontmoeten. 

Zelf heb ik het afgelopen half jaar lessen gevolgd in Nicaragua en Guatemala. Beide keren had ik privéles. Op die manier hoef je je niet aan te passen aan het niveau van anderen en bestaat er geen mogelijkheid om je te verschuilen achter andere studenten. Intensief, omdat alles wat de docent zegt en vraagt aan jou gericht is, maar wel een heel effectieve methode om in korte tijd zoveel mogelijk Spaans te leren en te oefenen. Veel scholen bieden de mogelijkheid om in een gastgezin of in een ho(s)tel te verblijven.  In Nicaragua koos ik het ho(st)tel, bang als ik was om a) voortdurend Spaans te moeten spreken en b) geen ruimte en tijd te hebben voor mezelf. Toen ik in het hotel verbleef waren er acht tot tien andere studenten. Een gemêleerd gezelschap van over de hele wereld: de een wilde Spaans leren vanwege de wereldreis die hij aan het maken was, de ander gaat elk jaar ergens ter wereld een paar weken naar een Spaanse school en weer een ander was er min of meer per ongeluk beland.

Het leven tijdens de schooldagen verloopt volgens een strak schema. Op veel scholen beginnen de lessen om 8.00 uur, dus dat betekent dat het ontbijt doorgaans tussen 7.00 en 7.15 uur wordt geserveerd. Na vier uur les volgt rond 12.30-13.00 uur de lunch en het avondeten staat tussen 18.30 en 19.00 uur op tafel. Je hoeft niet zelf te koken, niet te bedenken wat je wilt eten, het enige wat je hoeft te doen is op tijd aan tafel komen.

Goed, dan de lessen. Vier uur per dag, één op één met een docent die soms nauwelijks Engels spreekt. Waar heb je het dan over? Vliegt de tijd of lijkt de klok juist langzamer te tikken? Op mijn school in Nicaragua waren de vier lesuren in twee delen opgesplitst en had ik twee docenten. Een voor grammatica en een voor conversatie. Eerstgenoemde had ik van begin tot eind en elke week had ik een andere conversatiedocent. De grammaticalessen zijn onontbeerlijk, met name omdat Spaans een ongelooflijk grammaticale taal is. Maar net als op de middelbare school is grammatica niet altijd het spannendste deel van de les. Tijdens de conversatielessen heb je de mogelijkheid om – in het Spaans! – je docent het hemd van het lijf te vragen. Bijvoorbeeld over het leven in Centraal-Amerika, de politieke situatie, het verleden en de toekomst maar ook over heel gewone zaken als wie afgelopen weekend de belangrijksre voetbalwedstrijd heeft gewonnen. Ook kun je je docent vragen om mee te gaan naar de markt of de bank als je bepaalde zaken geregeld moet hebben. Zo krijgt de les een wat interactiever karakter. Je kunt de conversatieles dus zo saai of zo interessant maken als je zelf wilt.

Veel scholen bieden een activiteitenprogramma aan. Soms is dat een bezoek aan vrijwilligersprogramma’s, andere keren staat een excursie naar een markt op het programma, maar de school in Nicaragua neemt de studenten ook eens per maand mee op avondexcursie naar de – zeer actieve – vulkaan Masaya, de steden Granada en Léon of het strand. Op deze manier kun je op tamelijk eenvoudige en veilige wijze meer van het land zien. Ook heel handig als je nog een beetje onzeker bent over backpacken in Midden-Amerika.

 

In de weekends ben je vrij. Heerlijk uitslapen, niets doen of…? Wie direct na de vrijdaglunch de bus pakt en zondagavond terugkeert kan met een beetje mazzel een onvergetelijke weekendtrip maken. Lekker met je kleine rugzak de beruchte ‘chickenbus’ in (die heet zo omdat de kans heel groot is dat passagiers kippen bij zich hebben) is wel zo comfortabel. Boek een kamer, pak de bus en laat je verrassen. Op die manier heb ik in twee weken Guatemala kunnen genieten van drie weekends vol toeristische bezoeken. Het eerste weekend heb ik gebruikt om de heerlijke stad Antigua te verkennen, het tweede ging ik – met de chickenbus – naar het adembenemende Lago Atitlan en het laatste weekend, als kers op de taart, vloog ik naar de ruïnes van Tikal.

Hoewel ik in Antigua ook vier uur per dag één op één les had, was het niet te vergelijken met Nicaragua. Op mijn school in Guatemala lag de nadruk veel meer op conversatie dan op grammatica. Waar de grammaticadocent in Nicaragua probeerde alle regels en uitzonderingen op een rij te zetten – en je daar dagelijks een flinke portie huiswerk over meegaf – bestonden mijn lessen in Antigua vooral uit praten. Heel veel praten. In het Spaans. En dat ging de hele dag door, omdat ik na mijn hotelervaring in Nicaragua ook wilde proberen hoe het is om in een gastgezin te verblijven.

 

Laat ik beginnen met het gastgezin. Ik bleek het leuker te vinden dan ik ooit had kunnen denken. Nu had ik het ook wel erg getroffen met mijn gastouders. Het was een comfortabel huis, ik had een kamer met eigen badkamer, de mensen waren erg vriendelijk en geïnteresseerd en het eten was voortreffelijk. Van te voren weet je niet waar je verblijft, dus ik heb ook minder enthousiaste verhalen gehoord van taalstudenten.

De lessen in Guatemala waren interessant, maar persoonlijk hou ik meer van een planmatige aanpak, zoals ik die in Nicaragua had gehad. Desalniettemin krik je in vier uur per dag conversatie in sneltreinvaart je woordenschat op en merk je dat oefening echt kunst baart.

Welke school ik uiteindelijk beter vond? Als ik puur naar de lesaanpak kijk, kies ik voor Nicaragua, maar dat is vooral omdat ik het fijn vind de grammatica als basis te hebben. Wie gewoon lekker wil kunnen kletsen in het Spaans, zal wellicht een voorkeur hebben voor een school waar de nadruk op conversatie ligt. Ik denk dat de keuze voor een school sowieso erg persoonlijk is. Wat verwacht je van de lessen, wil je in een toeristische stad verblijven of juist wat meer op het platteland, wil je op eigen houtje erop uit trekken of vind je het fijn om deel te nemen aan alle schoolexcursies en ten slotte, wil je in een ho(s)tel verblijven of in een gastgezin logeren? Het zijn allemaal vragen die je jezelf moet stellen voordat je lessen bij een school boekt. Veel scholen zijn gewend om op redelijk korte termijn te plannen. Boek desnoods eerst voor een week, kijk of het je bevalt en beslis daarna of je langer blijft, naar een andere school gaat of gewoon lekker gaat reizen. Maar waar je ook voor kiest: vergeet niet te genieten!